Spotkanie z artystą: AULA, ul. Modrzewskiego 12 – MARATON AUTORSKI, 9 października (sobota), godz. 17.00
sala dostępna dla niepełnosprawnych
Nick Hannes
Urodził się w 1974 roku w Antwerpii. Studiował fotografię na Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych (KASK) w Gandawie. Po 8 latach pracy jako fotoreporter postanowił w pełni skoncentrować się na samodzielnie inicjowanych projektach dokumentalnych. Jego prace są krytycznymi świadectwami o charakterze społeczno-politycznym. Używając humoru, ironii i wizualnych metafor, autor skupia się na skomplikowanej relacji między człowiekiem a jego otoczeniem.
Nick Hannes opublikował 3 książki: „Czerwona podróż” (Lannoo 2009), która traktuje o fazie przejściowej w społeczeństwie postkomunistycznym; „Region śródziemnomorski. Ciągłość ludzkości” (Hannibal 2014), która skupia się na rozmaitych, współczesnych zagadnieniach, takich jak turystyka masowa, urbanizacja, migracja i różnego rodzaju kryzysy w regionie śródziemnomorski; „Ogród rozkoszy” (Hannibal / André Frère Editions, 2018) przedstawia Dubaj, jako plac zabaw globalizacji i kapitalizmu, stawia pytania o wiarygodność i zrównoważony rozwój świata. Album otrzymał nagrodę Magnum Photography w 2017 roku oraz Zeiss Photography Award w 2018 roku.
Nick wystawiał m.in. w Museum Fotografii w Antwerpii, na Fotofestiwalu w Łodzi, Organ Vida w Zagrzebiu, Photolux Lucca, Stadtische Galerie Iserlohn, Centro Andaluz de la Fotografia Almeria, Triennial of Photography w Hamburgu, Photomed w Beirucie, FotoIstanbul.
Od 2008 roku prowadzi zajęcia z fotografii dokumentalnej w KASK / The School of Arts w Gandawie. Jest reprezentowany przez Panos Pictures w Londynie.
WYSTAWA
WYSTAWANick Hannes podróżował do Dubaju pięć razy w latach 2016-2018, aby skonfrontować swoje zastrzeżenia i uprzedzenia dotyczące tego miasta. Szybko stało się jasne, że Dubaj – w ekstremalnej formie – skupia w sobie tematy, z którymi mierzy się od lat. Miasto okazało się dla niego „studium przypadku” zawrotnej, rynkowej urbanizacji, bez ograniczeń i etyki. Innymi słowy: niekontrolowaną halą rozrywkową, skrupulatnie zaprojektowaną, aby służyć nieokiełznanemu konsumpcjonizmowi.
Fotografie Hannesa działają niczym ostry jak brzytwa nóż, „ćwiartując” tę metropolię przyszłości z humorem i ironią. Holenderski architekt Rem Koolhaas nazywa ją „miastem generycznym” – śmieciową przestrzenią: bez historii, osobowości i tożsamości, miastem „obojętnym na swoich mieszkańców. Dla Hannesa Dubaj jest miejscem, w którym „działalność człowieka sprowadza się do wartości czysto ekonomicznych”.
Hieronim Bosch, niderlandzki malarz, namalował swój kultowy tryptyk „Ogród rozkoszy ziemskich” ponad 500 lat temu. Jego centralny panel przedstawia fałszywy raj, tuż przed Upadkiem. Do tego dystopijnego obrazu – przyjmując pozycję widza – Hannes lubi się odwoływać. Ukazuje Dubaj jako Theatrum Mundi: czasami z konsternacją, innym razem oniemiały ludzką głupotą, ale zawsze ze zrozumieniem. Czy Dubaj stanowi model miasta zrównoważonego ekonomicznie i społecznie, czy też nadal, 500 lat po Boschu, żyjemy w tym samym, złowrogim teatrze świata?
Joachim Naudts
